Περίπτωση Διαλόγου

Όπως γράψαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση, με αφορμή το κείμενο "Εμβολιασμός για τη νέα γρίππη και ανταγωνιστικό κίνημα" της Συνέλευσης Υψηλού Κινδύνου, έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ένας διάλογος, που φιλοδοξούμε να τον εμπλουτίσει περαιτέρω η ηλεκτρονική δημοσίευση των πρώτων τμημάτων του. Παρακάτω δημοσιεύουμε την συμβολή του συντρόφου Μ. (μέλους της ομάδας υγειονομικών health workers, που δραστηριοποιείται στην Θεσσαλονίκη) σε αυτό το διάλογο. Θα ακολουθήσει αργότερα η δημοσίευση 2 κειμένων της δικής μας διαδικασίας, που προσπαθούν να απαντήσουν στα ζητήματα που βάζει ο Μ.

Α(Η1Ν1)ν positive

(38 κι οκτώ, 39 κι εννιά…)

Υπό την επήρεια υψηλών θερμοκρασιών, θα αποπειραθώ να απαντήσω στην επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται στο κείμενο με τίτλο: «Εμβολιασμός για τη «νέα» γρίπη και ανταγωνιστικό κίνημα» της «Συνέλευσης Υψηλού Κινδύνου».

Εκτός του ότι η ΣΥΚ αναζητά τον κριτικό σχολιασμό, το συγκεκριμένο κείμενο, καθώς συγκεντρώνει θα έλεγα όλη την επιχειρηματολογία ενός ρεύματος και μιας συζήτησης ενάντια στον εμβολιασμό για τη νέα γρίπη και μάλιστα με επιχειρήματα και από την οπτική του ανταγωνιστικού κινήματος, αποτελεί επιπλέον μια αφορμή για εμένα να πω τα δυο λόγια που θέλω και που από καιρό λέμε ότι θα συζητήσουμε και μέσα στους «Εργαζόμενους και Εργαζόμενες στη Βιομηχανία της Υγείας».

Θα ξεκινήσω με μια περίληψη της επιχειρηματολογίας και του σκεπτικού όπως το κατάλαβα, ώστε στη συνέχεια να γίνει κατανοητό και στο τι απαντάω (σε περίπτωση που κατάλαβα άλλο από αυτό που εννοεί η Συνέλευση). Μας λέει λοιπόν η Συνέλευση ότι ουσιαστικά:

«…Το νέο αυτό παράδειγμα των τριών νόσων (η γρίπη των «χοίρων», η πνευμονία του SARS και η γρίπη των πτηνών) αποτελεί την επέκταση του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» στο πεδίο της υγείας. Σαν κεντρικό στοιχείο αυτού του πολέμου αναδείχτηκε το ζήτημα της ασφάλειας, όπως είχε αναδειχτεί από τα δυτικά κράτη το ζήτημα της κομμουνιστικής απειλής σαν κεντρικό στοιχείο του «ψυχρού πολέμου».

Το εμπόρευμα-ασφάλεια, η απόσπαση δηλαδή κέρδους από την εκμετάλλευση των φόβων που κατασκευάζονται από τα αφεντικά γι’αυτό το σκοπό, είναι ένα από τα κεντρικά διακυβεύματα αυτού του πολέμου.»

Αμέσως παρακάτω:

«…Μια νόσος που υπό άλλες συνθήκες το πολύ που θα απασχολούσε θα ήταν τα επιστημονικά περιοδικά της ιατρικής κοινότητας θα γίνει κάτι παραπάνω από μια απλή νόσο: θα γίνει απειλή, θα γίνει θανατηφόρος ιός, θα γίνει συνθήκη έκτακτης ανάγκης. Θα γίνει μείζων πρόβλημα δημόσιας υγείας για τον παγκόσμιο πληθυσμό. Κι όλα αυτά γιατί; Για να στηθεί μια επιχείρηση απόσπασης κέρδους που χρησιμοποιεί ως καύσιμο το φόβο. Όχημα αυτής της επιχείρησης θα είναι το εμβόλιο.»

Και τέλος:

«…Πέρα από αυτό όμως, εμείς αντιμαχόμαστε τον εμβολιασμό, πρωτίστως με πολιτικά επιχειρήματα. Και μάλιστα με πολιτικά επιχειρήματα στην βάση της συλλογικής εναντίωσης απέναντι στον εμβολιασμό, όχι στην βάση του δικαιώματος της ατομικής επιλογής, Με αυτή την έννοια δεν είμαστε απλώς ενάντια στον μαζικό εμβολιασμό για την «νέα» γρίππη υπερασπιζόμενοι μια ανάπηρη κατ’ουσίαν ελευθερία επιλογής · είμαστε συνολικά ενάντια στον εμβολιασμό στην βάση της συλλογικής άρνησης και της αντίστασης στα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου.

Είμαστε ενάντια στον εμβολιασμό επειδή αρνούμαστε να γίνουμε οι πελάτες του εμπορεύματος ασφάλεια και να ορκιστούμε πίστη στο κράτος του τρόμου. Απέναντι σε μια νόσο κατασκευασμένη για να αποφέρει κέρδος για τα αφεντικά και να επιβάλλει την πειθάρχηση στις επιταγές του κράτους, η μόνη δυνατή απάντηση μας είναι η αποκάλυψη της αλήθειας μας και η ριζική αντιπαράθεση με την πολιτική τους. Αρνούμαστε να γίνουμε τα πειραματόζωα του φαρμακευτικού κεφαλαίου και της τεχνοεπιστημονικής κυριαρχίας .

Είμαστε ενάντια στον εμβολιασμό επειδή ακόμα και στην οριακή περίπτωση της μαζικής διάδοσης της «νέας» γρίπης, τα όπλα αντιμετώπισης της δεν μπορεί να είναι εμβόλια και φάρμακα, ούτε απλά πλύσιμο χεριών και μάσκες στο πρόσωπο. Τα πραγματικά όπλα αντιμετώπισης της είναι η αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων που στην βάση της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας, δημιουργούν τις συνθήκες ευπάθειας σε νόσους, ή στην χειρότερη περίπτωση κατασκευάζουν νέες νόσους προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους ίδιους πάντα σκοπούς: το κέρδος για τους λίγους, την μιζέρια για τους πολλούς.»

κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και αίτημα για ασφάλεια

Το πρώτο που με προβληματίζει είναι το γιατί θα πρέπει να προσδιορίσουμε την πολιτική της κυριαρχίας γύρω από το «αίτημα για ασφάλεια» ως «εμπόρευμα». Νομίζω ότι, όπως και ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, ο αντικομουνισμός η ισλαμοφοβία κα, δεν είναι εμπορεύματα, αλλά πτυχές/όψεις της κυριαρχίας. Δεν έχουν δηλαδή ως άμεσο και αποκλειστικό στόχο το υλικό κέρδος (χωρίς βέβαια αυτό να αποκλείεται, κάθε άλλο μάλιστα), παρά την αναπαραγωγή της κυριαρχίας σε άλλοτε άλλο επίπεδο (επαναλαμβάνω: και σε υλικό επίπεδο). Επειδή όμως δεν ενδιαφέρομαι για μια τέτοιου είδους αντιπαράθεση, θα υιοθετήσω αυτήν την διαλεκτική και θα προσπαθήσω να επιχειρηματολογήσω μέσα σε αυτά τα πλαίσια.

Θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές με την επιχειρηματολογία γύρω από «Το παράδειγμα της «νέας» γρίπης σαν επέκταση του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία» στο πεδίο της υγείας,», οπότε επίσης δε θα σταθώ εκεί, αν και πιθανά να μην έχουμε την ίδια άποψη για τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία». Η ΝΓ έχει όλα τα χαρακτηριστικά για τη δημιουργία καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης. Είναι κάτι σαν τον «ισλαμιστή βομβιστή που αυτοεκρήγνυται»: κυκλοφορεί ανάμεσά μας, μεταδίδεται χωρίς να τον πάρουμε χαμπάρι (τουλάχιστον μία ημέρα πριν τον ανακαλύψουμε), χτυπάει παιδιά και άμαχους, εμφανίζεται εκεί που δεν τον περιμένεις, σκοτώνει (εντάξει όχι τόσους πολλούς όσους φημολογείται αλλά μήπως αυτοί που ανατινάσσονται σκοτώνουν πολλούς περισσότερους;), και επίσης εκκολάπτεται σε φτωχές χώρες ή/και φτωχογειτονιές, χρειάζεται συλλογική αντιμετώπιση καθώς δεν αφορά μόνο τον καθένα ατομικά...

Αυτό που με βρίσκει αντίθετο είναι η εκτίμηση της σοβαρότητας του ενδεχόμενου εμφάνισης πανδημίας. Τόσο όσον αφορά στην πιθανότητα εμφάνισης πανδημίας, όσο και την πιθανή βαρύτητά της. Το ότι υπάρχει μία προσπάθεια από την πλευρά των αφεντικών να δημιουργηθεί μια «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», ώστε να οξυνθεί το «αίτημα για ασφάλεια» και να στραφούν οι κοινωνίες προς τα κράτη (και τους αντίστοιχους θεσμούς βέβαια) «σωτήρες» (όπως πολύ καλά είδαμε να γίνεται σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις που πολύ καλά περιγράφει η ΣΥΚ) δε θα πρέπει να μας κάνει να υποεκτιμήσουμε την πιθανότητα να εμφανιστεί μία πανδημία και μάλιστα σοβαρή. Τουλάχιστον δεν θα πρέπει να μας κάνει να το παρακάμψουμε στην απάντησή μας.

πανδημία ή παραμύθια;

Η πρόβλεψη για την επερχόμενη πανδημία αφορά σε δύο επίπεδα: 1) ότι πάμε για πανδημία (επιδημία με παγκόσμια εξάπλωση που προκαλείται από έναν καινούριο ιό που προσβάλλει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού που δεν έχει ανοσία) και 2) ότι πάμε για πανδημία με πολλούς θανάτους και ακόμα πιο πολλούς βαριά αρρώστους.

Η ΣΥΚ (απ’ ό,τι καταλαβαίνω) δεν αμφισβητεί το ότι πάμε για πανδημία. Παρόλα αυτά θα σταθούμε μια στιγμή γιατί δεν είναι λίγοι αυτοί που, πολύ εύκολα και χωρίς στοιχεία, απλά και μόνο επικαλούμενοι τη «δολιότητα» των αφεντικών, λένε ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για παγκόσμια μετάδοση και ότι είναι όλα ψέματα και, όπως η γρίπη των πτηνών δεν εμφανίστηκε τελικά, έτσι και αυτή τώρα, δε θα εμφανιστεί ποτέ. Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου ξεκινάει από το ότι μέχρι σήμερα ο διάλογος γίνεται σε επίπεδο προβλέψεων και πραγματική δυνατότητα προβλέψεων στη βάση στοιχείων, και όχι θεωριών, έχει μόνο ο ένας: οι διάφοροι παγκόσμιοι οργανισμοί. Αυτοί λοιπόν, (που δυστυχώς μόνο αυτοί έχουν τέτοιας εμβέλειας στοιχεία που να τους επιτρέπουν να κάνουν σχετικά ασφαλείς προβλέψεις, και δυστυχώς κανένας αυτόνομος αντικυριαρχικός θεσμός) μιλάνε για μία ίωση σε εξέλιξη η οποία απειλεί όλο τον πλανήτη. Το ερώτημα προς όλους αυτούς που λένε ότι όλα είναι ψέματα είναι: πιστεύετε ότι δεν θα υπάρξει ποτέ πανδημία, ή όταν υπάρξει εσείς θα την καταλάβετε και θα μας ενημερώσετε ώστε να περιμένουμε από μια έγκυρη πηγή ενημέρωση; Τα αφεντικά δεν έχουν λόγους να προβλέψουν μια ενδεχόμενη πανδημία; Αν ναι τότε πώς θα την χειριστούν; Διαφορετικά ή έτσι όπως τώρα;

Η γνώμη μου είναι ότι η απάντησή μας στο ζήτημα αν επίκειται πανδημία ή όχι δεν πρέπει να είναι ότι είναι μια απάτη. Δεν μπορούμε να λέμε συνεχώς ότι τα αφεντικά λένε ψέματα, γιατί αφενός δε λένε συνέχεια ψέματα (άσχετα αν παρουσιάζουν τα δεδομένα κατά το συμφέρον τους), και αφετέρου μια πανδημία κάποτε θα ενσκήψει. Τίποτα δεν μας εμποδίζει από το να μιλήσουμε συνολικά και, εκτός από τα παραπάνω, να πούμε και πόσο επικίνδυνη ή όχι μπορεί να είναι μια πανδημία, τι μέτρα χρειάζονται, τι μέτρα λαμβάνονται και σε τι αποβλέπουν και ποιους εξυπηρετούν, που βρίσκεται η υπερβολή, που η κυριαρχία και που η εκμετάλλευση.

σοβαρότητα (όχι μόνο της γρίπης)

Η ΣΥΚ όπως είπαμε φαίνεται όντως να αποδέχεται το ενδεχόμενο εμφάνισης πανδημίας και προσπαθεί να συνεχίσει τη συζήτηση και να μιλήσει για την πιθανή βαρύτητά της. Πέφτει όμως από την αρχή σε ένα λάθος. Αμφισβητεί τη σοβαρότητα της προβλεπόμενης πανδημίας, στηριζόμενη σε εμφανώς λάθος δεδομένα. Λέει δηλαδή ότι ΝΓ έχει ελάχιστη θνησιμότητα!!! Μα και οι επιστήμονες δεν ισχυρίστηκαν ότι η θνησιμότητα (πόσοι επί τοις εκατό από αυτούς που πεθαίνουν, πεθαίνουν από αυτήν την ασθένεια) είναι μέχρι τώρα υψηλή! Ισχυρίζονται ότι μπορεί να γίνει υψηλή, καθώς κινδυνεύει να αρρωστήσει το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό που είναι όντως χαμηλό είναι η θνητότητα της ΝΓ (πόσοι επί τοις εκατό από αυτούς που θα αρρωστήσουν από την ασθένεια θα πεθάνουν), και πιθανώς λίγο χαμηλότερη από την εποχιακή γρίπη. Η διαφορά για όσους δεν καταλαβαίνουν είναι ότι αν αρρωστήσουν 1000 από τη ΝΓ θα πεθάνει περίπου μισός, ενώ από την εποχιακή γρίπη μπορεί και ένας ολόκληρος. Η σημαντικότερη διαφορά όμως είναι ότι από την εποχιακή γρίπη δεν κινδυνεύει να αρρωστήσει το 30% του πλανήτη, αλλά πολύ λιγότεροι, καθώς οι περισσότεροι έχουν ήδη νοσήσει. Αν επαληθευθούν όμως οι προβλέψεις των επιστημόνων τότε όντως αυτό το 0.05% του 30% θα σημαίνει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια βαριά αρρώστους. Δεν έχει νόημα να λέμε ότι το 2008 πέθαναν περίπου 300.000 από την εποχιακή γρίπη και φέτος από τη ΝΓ έχουν πεθάνει πολύ λιγότεροι. Τη θνησιμότητα της ΝΓ θα τη συγκρίνουμε με αυτήν της εποχιακής μετά τη διέλευση του κύματος. Ενδεικτικά να πω ότι μέχρι σήμερα που γράφεται αυτό το κείμενο στην Ελλάδα έχουν πεθάνει 12 από τη ΝΓ και κανένας από την εποχιακή. Το 2008 καταγράφηκε μόνο ένας θάνατος από εποχιακή γρίπη. Ξαναλέω, τα στοιχεία τα παραθέτω ενδεικτικά θέλοντας να δείξω ότι, όσον αφορά στη θνησιμότητα της νέας γρίπης μιλάμε σε επίπεδο προβλέψεων, και αυτές δε νομίζω ότι μπορεί κανείς ακόμα έγκυρα να τις ανατρέψει.

Καταλαβαίνετε βέβαια ότι αν αποδειχτεί ότι τα αφεντικά έχουν δίκιο τότε τα πράγματα θα είναι όντως δύσκολα. Κυρίως για αυτούς που θα αρρωστήσουν αλλά και για αυτούς που θα έχουν πει ότι: Σ’αυτή την περίπτωση λοιπόν, μια σχετικά ήπια ίωση, με ελάχιστη θνησιμότητα ακόμα και σε σχέση με την γνωστή σε όλους γρίπη, γίνεται προσπάθεια να μετατραπεί σε μια φοβερή πανδημία που απειλεί συλλήβδην τον παγκόσμιο πληθυσμό. Αυτό θα πει κοινωνική κατασκευή: δεν θα πει ούτε συνωμοσιολογικές θεωρίες, ούτε άρνηση της πραγματικότητας της ύπαρξης της ίωσης. Μια νόσος που υπό άλλες συνθήκες το πολύ που θα απασχολούσε θα ήταν τα επιστημονικά περιοδικά της ιατρικής κοινότητας θα γίνει κάτι παραπάνω από μια απλή νόσο: θα γίνει απειλή, θα γίνει θανατηφόρος ιός, θα γίνει συνθήκη έκτακτης ανάγκης. Θα γίνει μείζων πρόβλημα δημόσιας υγείας για τον παγκόσμιο πληθυσμό.

Για αυτό νομίζω ότι, και σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να μιλήσουμε για την πιθανή σοβαρότητα και να μην το παρακάμψουμε λέγοντας ότι υπερβάλουν. Ότι δημιουργείται καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, αίσθημα ανασφάλειας και αίτημα για ασφάλεια μέσω της υπερβολής να τα πούμε. Όχι όμως ότι δεν τρέχει τίποτα! Ακόμα και γιατί κάποτε θα τρέχει και θα πρέπει να έχουμε απάντηση. Και δεν είναι λίγα αυτά που έχουμε να πούμε για το πώς και με τι στόχους αντιμετωπίζεται μια σοβαρή πανδημία.

εν καιρώ πανδημίας τι;

Και νομίζω ότι έχουμε να πούμε πολλά, σε σχέση με το πώς και με τι κίνητρα και στόχους αντιμετωπίζεται μια πανδημία. Η ΣΥΚ δυστυχώς (προφανώς εξ’ αιτίας της προηγούμενης λάθος παραδοχής που δεν της επιτρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο μιας βαριάς πανδημίας) και αυτό το περνάει στα ψιλά γράμματα και με μια φράση λέει: «Κι όλα αυτά γιατί; Για να στηθεί μια επιχείρηση απόσπασης κέρδους που χρησιμοποιεί ως καύσιμο το φόβο.»

Εδώ προκύπτουν τα εξής ερωτήματα: Τα αφεντικά είναι μόνο πλιατσικολόγοι; Δεν ενδιαφέρονται για την εύρυθμη λειτουργία των κοινωνιών; Δεν τους αφορά η ομαλή λειτουργία των αγορών; Μπορεί ή όχι μια πανδημία να επηρεάσει τη λειτουργία των αγορών;

Νομίζω ότι πραγματικά τα αφεντικά είναι καί πλιατσικολόγοι, δεν είναι όμως μόνο τέτοιοι. Μην παρεξηγηθώ: δε λέω ότι νοιάζονται για την υγεία μας, (όσον αφορά στη δικιά τους υγεία νοιώθουν σίγουρα πιο ασφαλείς). Από ό,τι φαίνεται, το ενδεχόμενο πανδημίας από μία νόσο με έστω και τόσο μικρή θνητότητα, τους απασχολεί πραγματικά για άλλους λόγους: οι οικονομοτεχνικές μελέτες γύρω από τη ΝΓ και μια ενδεχόμενη πανδημία (μία τέτοια υπάρχει στο εθνικό σχέδιο δράσης για τη ΝΓ) μιλάνε για οικονομική κρίση λόγω της γρίπης. Μιλάνε για ώρες απουσίας από τη δουλειά, έξοδα νοσηλείας, επιχειρήσεις που κλείνουν, συστήματα υγείας που καταρρέουν, αλλά και ολόκληρες οικονομίες που καταρρέουν.

Νομίζω ότι είμαστε στον πυρήνα του ζητήματος. Τα αφεντικά, με βάση τις προβλέψεις τους, προετοιμάζονται εδώ και χρόνια για μια πανδημία γρίπης που θα απειλήσει την αγορά. Περιμένοντάς την, δημιουργούν συνθήκες εκτάκτου ανάγκης και αίτημα για ασφάλεια, ώστε όλοι οι κυριαρχούμενοι να στραφούν προς τα κράτη και τις αντίστοιχες δομές προκειμένου να πειθαρχήσουν. Σε περίπτωση που δεν εμφανιστεί η πανδημία, δεν έχουν να χάσουν τίποτα (μπορούν άλλωστε να πουν ότι λόγω των μέτρων τους δεν εμφανίστηκε), σε περίπτωση που εμφανιστεί θα είναι όλοι έτοιμοι να πειθαρχήσουν στα αναγκαία μέτρα ώστε να υπάρχει η μικρότερη δυνατή οικονομική ζημιά για το κεφάλαιο.

Ενδεικτική είναι η εγκύκλιος της Γαλλικής Διεύθυνσης Εργασίας που τιτλοφορείται «σχετικά με τη νέα γρίπη» και, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρέχει την απόλυτη εξουσία στους εργοδότες να επιμηκύνουν τα εργασιακά ωράρια των υπαλλήλων τους, με σκοπό να «επιβιώσει» η λειτουργία της επιχείρησης τους αλλά και του γενικότερου οικονομικού συστήματος της Γαλλίας εν μέσω μιας πανδημίας της νέας γρίπης. Τα μέτρα που η εν λόγω εγκύκλιος επιτρέπει στους εργοδότες να λάβουν κυμαίνονται από επιμήκυνση του ημερησίου ωραρίου, έως και επιμήκυνση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας.

Η δημιουργία κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και το συνακόλουθα δημιουργούμενο αίτημα για ασφάλεια έχουν ως μόνο στόχο την πλήρη πειθάρχηση και υπακοή ώστε να υλοποιηθούν τα σχέδιά τους. Αυτή νομίζω ότι είναι η απάντηση στα πώς και τα γιατί. Το ότι κάποιοι θα τα οικονομήσουν είναι αυτονόητο καθώς όλα έτσι λειτουργούν στον καπιταλισμό.

εμβόλιο (σε ξένο κώλο 100 καμτσικιές δεν πονάνε καθόλου)

Εκεί εμφανίζεται και το εμβόλιο στα σχέδια των αφεντικών. Οι ίδιες οικονομοτεχνικές μελέτες, που μιλάνε για την επαπειλούμενη κρίση, μιλάνε και για το εμβόλιο και λένε ότι, το να εμβολιαστεί όλος ο πληθυσμός είναι πιο φτηνό από το να αρρωστήσει. Εν ολίγοις το εμβόλιο συμφέρει τα αφεντικά, τόσο για επικοινωνιακούς λόγους, μιας και εμφανίζονται σαν να έχουν μια λύση στην κρίση που δεν θα μπλοκάρει την αγορά, όσο και γιατί ελπίζουν να αμβλύνει ή και να ελέγξει την κρίση.

Είναι φανερό νομίζω ότι το εμβόλιο προωθείται όχι για να μην αρρωστήσουμε (όχι επειδή μας λυπούνται δηλαδή), όχι για να μην αρρωστήσουν βαριά ή πεθάνουν οι ευπαθείς ομάδες, αλλά για να μην αρρωστήσει η αγορά. Για αυτό άλλωστε θέλουν να εμβολιάσουν και τους υγιείς πληθυσμούς. Για να πάνε στη δουλειά και να μην πάρουν αναρρωτική. Για αυτό σε πρώτη προτεραιότητα για τους εμβολιασμούς βρίσκονται οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία της Υγείας: για να μην καταρρεύσει αυτή που θα κληθεί να τραβήξει το κύριο βάρος αυτής της πανδημίας.

Υπάρχει βέβαια και ένας επιστημονικός λόγος για τον οποίο προτείνονται οι μαζικοί εμβολιασμοί, το ότι μόνο αυτοί μπορούν να δημιουργήσουν το απαραίτητο ανοσοποιητικό τείχος για την αναστολή της πανδημίας. Και σε αυτήν την περίπτωση όμως δεν παύει το κίνητρο να είναι το ίδιο: η σωτηρία της αγοράς.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι, μέτρα ριζικά αντίθετα με την οικονομία της αγοράς, τα οποία θα ήταν εξίσου αποτελεσματικά απέναντι στην καθυστέρηση εξάπλωσης του επιδημικού κύματος, όπως η αποφυγή συγχρωτισμού στους στάβλους της κατανάλωσης, της μαζικής μεταφοράς και της παραγωγής, δε συζητιούνται καν.

Η ΣΥΚ δυστυχώς, έχοντας κάνει το αρχικό λάθος, δε φτάνει να εξετάσει αυτό το ενδεχόμενο. Δηλώνει την εναντίωσή της στον εμβολιασμό και παροτρύνει ουσιαστικά να μην εμβολιαστούμε ώστε να μην αναπαράγουμε το εμπόρευμα ασφάλεια. Το εμβόλιο είναι ένα «όχημα» του εμπορεύματος ασφάλεια και όποιος εμβολιαστεί εμπλέκεται με κάποιον τρόπο σε αυτήν την ιστορία: «Όχημα αυτής της επιχείρησης θα είναι το εμβόλιο.»., καθώς και στην εσωτερική επικεφαλίδα: «Β. Το εμβόλιο ως η υλική πραγματικότητα του εμπορεύματος-ασφάλεια» και στο τέλος: Είμαστε ενάντια στον εμβολιασμό επειδή αρνούμαστε να γίνουμε οι πελάτες του εμπορεύματος ασφάλεια και να ορκιστούμε πίστη στο κράτος του τρόμου». ή «Αρνούμαστε να γίνουμε τα πειραματόζωα του φαρμακευτικού κεφαλαίου και της τεχνοεπιστημονικής κυριαρχίας.» Εδώ νομίζω ότι λείπουν κάποιες εξηγήσεις.

εβαπορισμός

Θα συμφωνήσω ότι υπάρχουν κάποια «εμπορεύματα» τα οποία δεν δικαιολογούμαστε να αγοράζουμε, αν και ζούμε μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία όπου όλα γύρω μας είναι εμπορευματοποιημένα οπότε αναγκαστικά για να επιβιώσουμε θα συμμετέχουμε σε κάποιο βαθμό σε μια τέτοια διαδικασία θέλοντας και μη. Θυμίζω ότι μιλάω με τους όρους της ΣΥΚ όταν χρησιμοποιώ τον όρο εμπόρευμα, και συνεχίζω λέγοντας ότι πιστεύω πως δεν μπορούμε να αγοράζουμε, για παράδειγμα, ούτε και μικρές ποσότητες ρατσισμού και ξενοφοβίας, ενώ αντίστροφα δεν μπορούμε να προσάψουμε τίποτα σε αυτόν που αγοράζει την τροφή του ή ακόμα και το PC του, αντί να τα κατασκευάζει μόνος του. Εδώ θα έπρεπε λοιπόν η ΣΥΚ να μας δείξει την ιδιαίτερη ποιότητα του εμπορεύματος εμβόλιο που το κατατάσσει στην κατηγορία αυτών που δεν αγοράζονται και όχι σε αυτά που δεν θα προσάψουμε κάτι σε αυτόν που θα τα αγοράσει.

Για να είμαστε πιο ακριβείς και να παραμείνουμε φιλικοί προς την ΣΥΚ θα πούμε ότι η ΣΥΚ μας προτρέπει να μην αγοράσουμε το εμπόρευμα ασφάλεια, κάτι στο οποίο συμφωνούμε. Από εκεί όμως μέχρι το να ταυτίζεται ο εμβολιασμός με την κατανάλωση ασφάλειας υπάρχει μία απόσταση, για την οποία χρειάζονται απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα για να την καλύψουμε.

Ας τα δούμε ένα ένα: τι γίνεται με την υπόλοιπη περίθαλψη και τη νέα γρίπη; Δηλαδή εντάξει, το εμβόλιο είναι το όχημα, τα αντιικά δεν είναι; Αν δεν είναι γιατί δεν είναι; Θυμίζω ότι στην γρίπη των πτηνών όπου δεν είχε εμφανιστεί εμβόλιο, η ίδια συζήτηση γινόταν γύρω από τα αντιικά. Και άντε για τα αντιικά φαίνεται η απάντηση να είναι εύκολη, καθώς δείχνουν να έχουν μικρή αποτελεσματικότητα και περιορισμένο όφελος (κυρίως στην πρόληψη των ευπαθών ομάδων και των ταλαίπωρων εργαζόμενων). Τι γίνεται όμως με όλη την υπόλοιπη δομή της περίθαλψης; Γιατί δεν λέμε: Όχημα αυτής της επιχείρησης θα είναι οι δομές περίθαλψης, τα αντιβιοτικά για όσους εμφανίσουν μικροβιακή πνευμονία, οι ΜΕΘ για όσους βαρύνουν κοκ; Και μη νομίζετε ότι προβοκάρω! Ούτε οι ΜΕΘ υστερούν σε κέρδη για το ιατροφαρμακευτικό κεφάλαιο, ούτε η Πρωτοβάθμια (η οποία εξάλλου θα αναλάβει και το εμβόλιο). Το ζήτημα ειδικά με τις ΜΕΘ και το πόσο ασφαλείς νοιώθουμε με 100 κρεβάτια παραπάνω είναι αιχμιακό.

Τι λέμε λοιπόν σε αυτήν την περίπτωση; Είμαστε ενάντια στην επίσκεψη στο γιατρό, στη χρήση αντιικών και αντιβιοτικών, στη νοσηλεία στις ΜΕΘ επειδή αρνούμαστε να γίνουμε οι πελάτες του εμπορεύματος ασφάλεια και να ορκιστούμε πίστη στο κράτος του τρόμου»; Συνεχίζουμε και εδώ να λέμε ότι «Αρνούμαστε να γίνουμε τα πειραματόζωα του φαρμακευτικού κεφαλαίου και της τεχνοεπιστημονικής κυριαρχίας.»;

Υπάρχουν κάποιες διαφορές του εμπορεύματος εμβόλιο από τα άλλα ιατροφαρμακευτικά εμπορεύματα που το κάνουν να ξεχωρίζει; Η ΣΥΚ κάνει κάποιες προσπάθειες να δώσει αυτά τα χαρακτηριστικά. Αυτό που θα προσπαθήσω να δείξω είναι ότι η επιχειρηματολογία τους δείχνει ότι όντως το εμβόλιο είναι στην αιχμή του εμπορεύματος ασφάλεια, όχι όμως με έναν ειδικότερο τρόπο από ότι τα υπόλοιπα εμπορεύματα που προαναφέραμε. Να έχετε στο νου σας ότι όλα έχουν τα κοινά χαρακτηριστικά του εμπορεύματος (είναι ως επί το πλείστον, αν όχι εντελώς, άχρηστα).

Ως προς την υποχρεωτική εφαρμογή του εμβολιασμού τον οποίο επικαλείται η ΣΥΚ, υπάρχει φάουλ στην επιχειρηματολογία, καθώς στην αρχή χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για τις διαφορετικές ιδιότητες του εμπορεύματος εμβόλιο, στη συνέχεια όμως αυτοαναιρείται «ως στην πράξη μη χρήσιμη». Οπότε η υποχρεωτικότητα δεν είναι κάποια ιδιαίτερη ιδιότητα και μάλλον συμφωνώ ότι θα δυσχέραινε την διακίνησή του ως εμπόρευμα.

Η δεύτερη ιδιότητα «συγκεκριμένης ημερομηνίας έναρξης και λήξης», αν και ισχύει για το συγκεκριμένο εμβόλιο όπως και για όλα της γρίπης, δεν καταλαβαίνω τι το ιδιαίτερο προσφέρει. Η κερδοφορία του εμβολίου για την εποχιακή γρίπη νομίζω ότι είναι κανονική και χωρίς να υπάρχει οξυμένο αίτημα για ασφάλεια και πριν από την εμφάνισή του στην αιχμή.

Δηλαδή δεν καταλαβαίνω πώς από το υποχρεωτικό (το οποίο στη συνέχεια αναιρείται) και το συγκεκριμένης ημερομηνίας έναρξης και λήξης πάμε στο ότι έχει τις προϋποθέσεις να λειτουργήσει ως εμπόρευμα έκτακτης ανάγκης. Ως εμπόρευμα αναγκαίο και υποχρεωτικό. Δηλαδή τα αντιικά δεν μπορούν να είναι εμπόρευμα έκτακτης ανάγκης επειδή υποτίθεται ότι πιάνουν όλους τους ιούς της γρίπης; Μήπως δεν είδαμε καταστάσεις όπου εξαφανίζονταν από την αγορά μαζί με τα εβαπορέ; Οι ΜΕΘ; Αυτό που νομίζω ότι του δίνει την προϋπόθεση να λειτουργήσει ως εμπόρευμα έκτακτης ανάγκης είναι το ότι εμφανίζεται ως απάντηση σε ένα ζήτημα «έκτακτης Ανάγκης» δηλαδή τη ΝΓ. Τα άλλα είναι περιττά και μπερδεύουν.

Το ότι τρέχουν όλοι να αγοράσουν εβαπορέ σε καιρό πολέμου για την τρομοκρατία, δεν σημαίνει ότι το εβαπορέ έχει κάποια ιδιαίτερη ιδιότητα! Ούτε θα γίνουμε πιο κατανοητοί αν στραφούμε κατά του εβαπορέ και όχι κατά της δημιουργίας συνθηκών εκτάκτου ανάγκης!

Όσον αφορά στο επιχείρημα ότι όλα γίνονται για να στηριχτούν οι φαρμακοβιομηχανίες και ειδικότερα ο τομέας των εμβολίων, θα πούμε ότι, ναι θα στηριχτούν αυτοί οι τομείς, όχι όμως και ότι όλα γίνονται για αυτό! Θα μπορούσαν να κάνουν φοροαπαλλαγή αν ήθελαν κάτι τέτοιο. Μην ξεχνάτε ότι η όλη ιστορία ενέχει κινδύνους και για αυτές τις εταιρείες καθώς δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι δε θα γίνουν μηνύσεις για αποζημιώσεις σε περιπτώσεις ανεπιθύμητων ενεργειών. Άλλωστε γιατί να στηριχτούν ειδικά οι φαρμακοβιομηχανίες; Μήπως ακούστηκε από πουθενά ότι ήταν σε κρίση; Οι υπόλοιπες επιχειρήσεις δεν έχουν ανάγκη; Η επίσημη οδηγία είναι επτά ημέρες αναρωτική, σε κάθε εργαζόμενο, μόνο με τα συμπτώματα! Οι επιχειρήσεις που μέχρι τώρα αδυνατούσαν να δώσουν έστω και μία ημέρα άδεια, τι θα γίνουν; Αυτές δεν τους νοιάζουν;

Εξάλλου, έχουμε δείξει αλλού ότι, η συγκεκριμένη κρίση δεν είναι κρίση που μπορεί να απαντηθεί με κεϋνσιανικού τύπου λύσεις, όπως αύξηση της κατανάλωσης εμπορευμάτων και υπηρεσιών περίθαλψης των μισθωτών. Αντίθετα είναι κρίση εκμεταλλευσιμότητας των εργαζομένων, όπου η άνοδος στην κατανάλωση των εργαζομένων είναι μεγαλύτερη από την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, και για αυτό το λόγο η επαναφορά της κερδοφορίας προϋποθέτει και απαιτεί το χτύπημα της, άμεσης και έμμεσης, κατανάλωσης των εργαζόμενων.

Δεν απαντάνε στην κρίση μέσω της πανδημίας. Το βάθεμα της κρίσης φοβούνται και παίρνουν μέτρα, φροντίζοντας να είναι προσοδοφόρα, είτε η πανδημία εμφανιστεί είτε όχι. Αλλά ας μην επεκταθούμε άλλο εδώ.

λεμονάκι μυρωδάτο

Προφανώς γνωρίζω ότι υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι το εμβόλιο είναι από άχρηστο ως επικίνδυνο. Αυτοί βέβαια στέκονται στις ανεπιθύμητες ενέργειες και σε ό,τι αρνητικό έχει εκφραστεί για το εμβόλιο, και χωρίς κάποια συνολικά στοιχεία, ή μια σοβαρή ανάλυση που να μας λέει ότι η ζημιά (σε κάποιο σύνολο) είναι μεγαλύτερη από το κέρδος, μας λένε να μην κάνουμε το εμβόλιο. Είναι μερικοί από αυτούς που μας προτείνουν βιταμίνη D (αλήθεια γιατί όχι C;) για να μη μας πιάσει η γρίπη, χωρίς όμως να μπαίνουν στον κόπο να παρουσιάσουν ούτε ένα στοιχείο που να δείχνει κάτι τέτοιο. Αν δεν είναι χειρότεροι είναι τουλάχιστον ίδιοι με αυτούς που μας προτείνουν το εμβόλιο.

Η ΣΥΚ δεν ανήκει σε αυτούς. Όσον αφορά γενικά στα εμβόλια βάζει κάποια ζητήματα, λέει όμως ότι εν ολίγοις κάποια από αυτά θα μπορούσε να τα δεχτεί.

Μας παρουσιάζει επίσης την επιχειρηματολογία των επιστημόνων για το νέο εμβόλιο, συνοδευτικά στην δική της επιχειρηματολογία. Ας σταθούμε λίγο και εδώ.

Το ότι κάποιες εταιρείες είχαν πατέντα δεν θα πρέπει να μας ξενίζει καθώς με βάση την επιδημιολογική επιτήρηση και στατιστικές αναλύσεις, εδώ και μια δεκαετία περιμένουν την έλευση αυτής (ή κάποιας αντίστοιχης) πανδημίας. Έτσι φαντάζομαι ότι δεν θα ήταν δύσκολο για μια εταιρεία να πατεντάρει ένα εμβόλιο για μια επερχόμενη πανδημία με βάση έναν τρόπο παραγωγής και κάποιες προβλεπόμενες ιδιότητες ώστε να μην τρέχει τελευταία στιγμή. Το ότι κατέχει πατέντα παρασκευής δεν σημαίνει ότι κατέχει και το εμβόλιο.

Τα υπόλοιπα επιχειρήματα για τα έκδοχα, τις ανεπιθύμητες ενέργειες και τον εμβολιασμό ακόμα και αυτών που έχουν νοσήσει, μου φαίνονται λογικά και δεν έχω κάτι σημαντικό να πω.

τελικά το εμβόλιο να το κάνουμε ή όχι;

Το ότι δημιουργείται καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, το ότι δημιουργείται αίσθημα ανασφάλειας και αίτημα ασφάλειας, ώστε να εμβολιαστούν κάποιοι που επ ουδενί δεν έχουν λόγο να εμβολιαστούν, δεν σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι δεν θα ωφεληθούν. Ούτε βέβαια σημαίνει ότι θα ωφεληθούν. Αυτό που είναι ολοφάνερο είναι ότι ο κυρίαρχος θεσμός περίθαλψης (στον οποίο οι περισσότεροι ούτως ή άλλως απευθύνονται) προτείνει μία λύση για ένα συγκεκριμένο πρόβλημα η οποία, παρά το ότι είναι προβληματική σε πολλά σημεία της, εμφανίζεται και ως η μοναδική. Δε νομίζω επίσης ότι αμφισβητεί κανείς ότι κάποιοι (οι λεγόμενες ευπαθείς ομάδες) έχουν αυξημένο κίνδυνο για βαριά νόσηση ή και θάνατο από τη ΝΓ (όπως και από άλλες αντίστοιχες καταστάσεις) και ότι, αν τους παροτρύνουμε να μην εμβολιαστούν τους παροτρύνουμε να μην χρησιμοποιήσουν αυτό που υπάρχει για να προφυλαχθούν (κάτι που όμως κάνουν για όλες τις άλλες καταστάσεις που προαναφέραμε).

Είμαστε ενάντια στον εμβολιασμό επειδή ακόμα και στην οριακή περίπτωση της μαζικής διάδοσης της «νέας» γρίπης, τα όπλα αντιμετώπισης της δεν μπορεί να είναι εμβόλια και φάρμακα, ούτε απλά πλύσιμο χεριών και μάσκες στο πρόσωπο. Τα πραγματικά όπλα αντιμετώπισης της είναι η αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων που στην βάση της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας, δημιουργούν τις συνθήκες ευπάθειας σε νόσους, ή στην χειρότερη περίπτωση κατασκευάζουν νέες νόσους προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους ίδιους πάντα σκοπούς: το κέρδος για τους λίγους, την μιζέρια για τους πολλούς.»

Οκ. Θα συμφωνήσουμε στο ποια είναι τα πραγματικά όπλα! Γιατί όμως στις άλλες περιπτώσεις τα εμβόλια και τα φάρμακα, το πλύσιμο χεριών και οι μάσκες στο πρόσωπο, το προφυλακτικό κα μπορεί να είναι κάποια όπλα, που τουλάχιστον δεν τα καταγγέλουμε, και σε αυτήν την περίπτωση όχι; Γιατί δεν λέμε τα ίδια για τις ΜΕΘ, τα τεστ, την πρωτοβάθμια κλπ;

Δεν θα γίνω εγώ ο απολογητής των εμβολίων και του ιατροφαρμακευτικού συμπλέγματος και, σε όποιον με ρωτήσει, θα του πω και τα υπέρ και τα κατά για να αποφασίσει μόνος του, όμως οι πιθανότητες και τα στατιστικά και οι προβλέψεις για τις ευπαθείς ομάδες, όπως παρουσιάζονται από όλες τις πλευρές, και των ανεπιθύμητων ενεργειών συμπεριλαμβανομένων, είναι υπέρ του εμβολίου. Πολύ λιγότεροι προβλέπεται ότι θα αρρωστήσουν βαριά και πολύ λιγότεροι θα πεθάνουν. Όπως επίσης δε θα διαφωνήσω ότι οι προβλέψεις για όσους δεν έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας είναι ακριβώς αντίθετες. Ο κύριος λόγος που εμβολιάζονται είναι για να δημιουργηθεί πιο γρήγορα το τείχος ανοσίας, το οποίο, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα προστατεύσει από την ίωση τις ευπαθείς ομάδες και, κυρίως, τις «ευπαθείς αγορές».

Αυτά δεν μας αρκούν; Πρέπει να πούμε ότι είμαστε ενάντια στον εμβολιασμό συνολικά; Για να χρησιμοποιήσω το σχήμα που χρησιμοποίησα και λίγο πιο πριν: έχω να κατηγορήσω αυτόν που διαφημίζει τον εμβολιασμό ως τη λύση, δεν έχω τίποτα όμως να προσάψω σε αυτόν που κάνει το εμβόλιο για να προστατέψει τον εαυτό του ή τους γύρω του (άσχετα με το κατά πόσο ισχύει αυτό).

Δεν αρκεί να πούμε: Δεν εμβολιαζόμαστε για την οικονομία της αγοράς, αφήνοντας ένα περιθώριο σε όποιον νομίζει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, ή που πιθανά κρίνει ότι το όφελος το προσωπικό ή των γύρω του θα είναι μεγαλύτερο, να εμβολιαστεί;

Καιρός να τελειώνω. Η αδυναμία του ανταγωνιστικού κινήματος είναι πασιφανής και σε αυτήν όπως και σε άλλες περιπτώσεις. Δεν υπάρχουν δικά μας στοιχεία, δικές μας πηγές που να μπορούμε να επικαλεστούμε για δεδομένα τέτοιας κλίμακας. Μόνον υποθέσεις και ερμηνείες των δεδομένων των αφεντικών με βάση ερμηνευτικά σχήματα που πηγάζουν από τις ευρύτερες πολιτικές αντιλήψεις του καθενός, ή από την ερμηνεία του για την περίοδο. Αυτοί που βλέπουν την οικονομική κρίση ως κυρίαρχο ζήτημα θα μας μιλήσουν για νέα γρίπη και κρίση (ελπίζω να μην καρφώθηκα τόσο πολύ) αυτοί που μιλάνε για τον πλούσιο Βορά και τον φτωχό Νότο αντίστοιχα, όσοι βλέπουν παγκοσμίους πολέμους μεταξύ μπλοκ θα μας πουν για μιαν ακόμα μάχη τους, όσοι βλέπουν την ανάγκη για κοινωνία των πολιτών κάτι θα βρουν να πουν για ΜΚΟ κλπ φαντάζομαι. Πιστεύω ότι ηΣΥΚ, αν και όντως προσεγγίζει από ανταγωνιστική ματιά το ζήτημα της ασφάλειας (κάτι έχει προφανώς και αυτή να πει για τη «συμμαχία του καλού» ενάντια στην τρομοκρατία), άλλοτε υπερβάλει και άλλοτε υποεκτιμά κάποιες καταστάσεις, σχετικά με τη ΝΓ και ειδικότερα τον εμβολιασμό, και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να δώσει μια συνέχεια στο διάλογο, που η ίδια άνοιξε, και που επιθυμία αυτού του κειμένου είναι να διευρυνθεί.

Μ.

Υγ1: Το ενδεχόμενο να ξέφυγε ο ιός από εργαστήριο δεν αλλάζει τίποτα στην συζήτηση που κάνουμε εδώ (το ότι ασχολούνται με επικίνδυνα πράγματα το ξέρουμε και όσον αφορά στα ατυχήματα έχουμε ακούσει και για πιο σοβαρά).

Υγ2: Ξέχασα στην αρχή, και τώρα είναι λίγο αργά να αλλάξω το κείμενο, να αναφερθώ στα περί κοινωνικής κατασκευής των ασθενειών και ειδικότερα τέτοιων όπως η ΝΓ. Το μόνο που έχω να προσθέσω σε αυτά που λέει η ΣΥΚ, τα οποία με βρίσκουν σύμφωνο, είναι ότι υπάρχει άμεση συνάφεια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, μεταφοράς, κατανάλωσης με τη δημιουργία και εξάπλωση των ασθενειών, και ότι αυτό είναι ένα θέμα το οποίο θα πρέπει να αναφέρεται μαζί με την αναφορά στη ΝΓ.

Υγ3: Το ότι η συζήτηση για την πανδημία επικεντρώνεται στο εμβόλιο, το μόνο σημείο που οι ιδιοκτήτες των ζωών μας έχουν να επιδείξουν μια «τσάτρα πάτρα» θετική δράση, είναι νίκη των αφεντικών. Εμείς πρέπει να δείξουμε ότι δεν υπάρχει εμβόλιο για τις ελλείψεις σε υποδομές, δεν υπάρχει Tamiflu για τον καθημερινό σταβλισμό μας στα κάτεργα της παραγωγής, μεταφοράς και κατανάλωσης, δεν υπάρχει ΜΕΘ για τη μαζική παραγωγή τροφής, δεν υπάρχει θεραπεία για την αντιμετώπιση του θανατηφόρου ιού του κέρδους.

Θα πρέπει να δείξουμε ότι, η ύπαρξη των αφεντικών και των αξιωματούχων τους είναι υπεύθυνη για τη διάδοση αυτού του θανατηφόρου ιού του κέρδους και να δούμε τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε συγκεκριμένα να αναδείξουμε την ευθύνη, τόσο των διαχειριστών του συστήματος για τα μέτρα που δεν παίρνονται για να μην θίξουν την ιεραρχική εκμεταλλευτική κοινωνία, όσο και του ίδιου του συστήματος ως συστήματος της κυριαρχίας της οικονομίας της αγοράς.