Η «ΝΕΑ ΓΡΙΠΠΗ», Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΙΖΝΕΣ
2003… SARS.
2005… Γρίπη των πτηνών (Η1Ν5).
2009... Γρίπη των χοίρων ή αλλιώς, «νέα γρίπη» ή γρίπη Α (Η1Ν1). Άλλος ένας ιός που για τρίτη φορά σε μια δεκαετία τον παρουσιάζουν να «απειλεί να εξαφανίσει το ανθρώπινο είδος», παίρνοντας διαστάσεις πανδημίας. Περί τίνος πρόκειται όμως, πραγματικά και κατά πόσο είναι τόσο επικίνδυνος;
Στη νέα γρίπη απαντώνται τρεις τύποι ιών (των χοίρων, των πτηνών και του ανθρώπου), γεγονός που εγείρει υποψίες σχετικά με την προέλευσή της. Παρακάμπτοντας, όμως, προς το παρόν, την υπόθεση περί εργαστηριακής προέλευσής του ιού, αξίζει να αναφέρουμε αυτό που είναι επιβεβαιωμένο: ότι η νέα γρίπη είναι μια ήπια ίωση, που έχει συνηθισμένα συμπτώματα και είναι πολύ λιγότερο θανατηφόρα απ’όσο προπαγανδίζεται. Πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι η κοινή γρίπη σκοτώνει πολύ περισσότερο κόσμο. Στατιστικά στοιχεία αναφέρουν 300000 θανάτους το χρόνο από την κοινή γρίππη, ενώ η νέα έχει προκαλέσει 5700 θανάτους σε 10 μήνες, εκ των οποίων μόνο 211 στην Ευρώπη, ενώ έχουν νοσήσει από αυτήν εκατομμύρια άνθρωποι. Γιατί, λοιπόν, τέτοια ενασχόληση με τη γρίπη, τη στιγμή που στον «τρίτο» κόσμο, πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι από, ξεπερασμένες στην «αναπτυγμένη Δύση», νόσους, όπως η ελονοσία;
Μια πρώτη απάντηση, από τη δική μας οπτική γωνία, είναι το κέρδος που προκύπτει από την αγοραπωλησία των εμβολίων κατά της «νέας γρίπης», αφού ο δυτικός κόσμος, «που βρίσκεται υπό απειλή», είναι αυτός που έχει τη δυνατότητα να αγοράσει τα απαραίτητα σκευάσματα – δυσανάλογα με τον «υποανάπτυκτο» κόσμο - αποφέροντας υψηλά οικονομικά οφέλη στις φαρμακευτικές εταιρίες που τα προωθούν. Αν για παράδειγμα ένα εμβόλιο στην Ελλάδα κοστίζει σύμφωνα με εκτιμήσεις 26 έως 28 ευρώ, φανταστείτε για ποια κέρδη μιλάμε, αφού σχεδιάζεται ο εμβολιασμός ενός πολύ μεγάλου μέρους του πληθυσμού της γης.
Πως στήθηκε όμως όλη αυτή η επιχείρηση απόσπασης κέρδους από τις φαρμακευτικές εταιρίες; Θα αναφέρουμε τρία μόνο κραυγαλέα γεγονότα.
Πρώτα απ’ όλα το γεγονός ότι μια από τις εν λόγω εταιρίες, η Baxter, διέθετε πατέντα για το εμβόλιο ήδη από το 2007, παραδόξως πριν καν εμφανιστεί η «νέα γρίπη»(Καλά είχαν μαντικές ικανότητες οι ερευνητές και τα αφεντικά της εταιρίας αυτής, ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;). Δεύτερον, τα κράτη είχαν ήδη κάνει συμφωνίες διαθέτοντας τεράστια ποσά για την αγορά του εμβολίου, πριν αυτό περάσει τις απαραίτητες εργαστηριακές δοκιμές για το κατά πόσον είναι ασφαλές και πριν ακόμα εγκριθεί από τους υπέυθυνους οργανισμούς ελέγχου φαρμάκων του κάθε κράτους.Τρίτον: ενώ υπάρχει μια συγκεκριμένη διαδικασία παρασκευής για κάθε εμβόλιο, με σκοπό την διασφάλιση της ελάχιστης ασφάλειάς του, τίποτα από τους κανόνες αυτής της διαδικασίας δεν τηρήθηκε στην παρασκευή του συγκεκριμένου εμβολίου. Όλα γίνανε στο άψε σβήσε, με ελάχιστες κλινικές δοκιμές, για να προλάβει η κάθε εταιρία να το έχει έτοιμο όταν «χρειαστεί».
Από κει και πέρα χρειάστηκε και η συνδρομή των κρατών και της νομοθεσίας τους, για να μπορεί να δουλέψει καλύτερα η μηχανή απόσπασης του κέρδους. Μια τέτοια συνδρομή ήταν τα μέτρα που αφορούν τον μαζικό υποχρεωτικό εμβολιασμό στις ΗΠΑ, καθώς και το κανονιστικό πλαίσιο έναντι αυτών που το αρνηθούν.
Τέτοια νομοθετικά μέτρα, όπως αυτά που απαλάσσουν τις εταιρίες από οποιοαδήποτε ευθύνη σε περίπτωση πρόκλησης παρενεργειών, εγείρουν σοβαρές υποψίες για το νέο εμβόλιο. Πράγματι, υπάρχουν αναφορές ότι το νέο εμβόλιο περιέχει επικίνδυνα συστατικά, όπως ο αιθυλικός υδράργυρος και το σκουαλένιο, που ενοχοποιούνται για πρόκληση μιας σειράς νόσων στον άνθρωπο, όπως ο αυτισμός, το σύνδρομο του κόλπου κτλ. Βέβαια κάποια από αυτά τα συστατικά περιέχονται και στα κοινά εμβόλια, όμως, όσο μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού εμβολιάζεται, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των ανθρώπων που μπορούν να πληγούν από τις παρενέργειες. Αρκεί να θυμηθεί κανείς αντίστοιχη περίπτωση μαζικού εμβολιασμού στις ΗΠΑ το 1976 έναντι μιας υποτιθέμενης πανδημίας από την γρίππη των χοίρων, που προκάλεσε σε χιλιάδες ανθρώπους παρενέργειες και ανάγκασε τις εταιρίες να προβούν σε αποζημιώσεις. Φαίνεται, λοιπόν, ότι τα αφεντικά πήραν το μάθημά τους και γι’αυτό ενισχύουν αυτή τη φορά το νομικό οπλοστάστιο, για να προστατέψουν τις φαρμακευτικές εταιρίες από αντίστοιχες καταστάσεις.
Υπάρχουν όμως κι άλλα. Όπως το γεγονός ότι με την αφορμή της «νέας γρίππης» τα κράτη άρπαξαν την ευκαιρία για να επιβάλλουν νέα πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τα μέτρα προστασίας στο Μεξικό, που υποχρέωναν το να φοράει κάποιος μάσκα διαρκώς, απαγόρευαν τις χειραψίες και τα φιλιά, καθώς και τις συγκεντρώσεις, κατευνάζοντας τις κοινωνικές αντιδράσεις, ενώπιον της οικονομικής κρίσης, αφού όλοι αναγκάστηκαν να κλειστούν στα σπίτια τους, ενόψει μάλιστα της εργατικής Πρωτομαγιάς. Επίσης, υπάρχουν κι άλλα μέτρα που αναπροσαρμόζουν και ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες σε περίπτωση προσβολής ενός εργαζόμενου από τη «νέα γρίπη», όπως π.χ. η σκλήρυνση των μέτρων στις ΗΠΑ, και η επιβολή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, που φτάνει μέχρι να ορίσει απόλυση εργαζομένου στον τομέα της υγείας σε περίπτωση που αυτός αρνηθεί να εμβολιαστεί. Ή, η εγκύκλιος της γαλλικής διεύθυνσης εργασίας, που είχε προτείνει «συρρίκνωση» των εργασιακών δικαιωμάτων και ελαστικοποίηση των ωραρίων και του όγκου εργασίας σε περίπτωση ξεσπάσματος πανδημίας στη Γαλλία.
Με λίγα λόγια, είναι σημαντικό να δούμε, πέρα από την ίδια τη γρίπη και το εμβόλιο, αυτό που ουσιαστικά προωθείται στην κοινωνία. Το πώς δηλαδή σήμερα κατασκευάζονται φόβοι υπό τη μορφή μιας «ανεξέλεγκτης και ασύμμετρης απειλής». Φόβοι που αποσκοπούν στο να ελέγχουν τους πληθυσμούς και τις συμπεριφορές και να περιορίζουν τις κοινωνικές δραστηριότητες, εντρυφόντας και διαμορφώντας κάθε φορά τις πτυχές των κοινωνικών σχέσεων, για τη διατήρηση και διασφάλιση της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων.
Οι κοινωνικές συμπεριφορές περιορίζονται, ελέγχονται πιο εύκολα, υπό την απειλή ενός φόβου, με στόχο οι εκμεταλλευόμενοι να οδηγούνται σε (περαιτέρω) απομάκρυνση κι εξατομίκευση. Ένα καινούριο εμπόρευμα κυριαρχεί στο προσκήνιο και αναπτύσσεται διαρκώς από την έναρξη του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, που εγκαινιάστηκε στις 11/9/01 με το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους. Πρόκειται για το εμπόρευμα – ασφάλεια, αφού η τρομοκρατία παίρνει διάφορες μορφές ανάλογα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της κυριαρχίας, στο πρόσωπο ολόκληρων χωρών, ισλαμιστικών οργανώσεων, καταστροφικών πυρκαγιών, ακόμα και νέων – ή μη – νόσων.
Απέναντι στα παραπάνω, ως ασθενείς, εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας και μη, και ως δρώντα πολιτικά υποκείμενα, είμαστε αντίθετοι στον εμβολιασμό επειδή αρνούμαστε να γίνουμε πειραματόζωα των κερδοσκοπικών στοχεύσεων του φαρμακευτικού κεφαλαίου και της τεχνοεπιστημονικής κυριαρχίας και αποδέκτες της βιο-τρομοκρατίας τους. Ενώπιον μιας νόσου κατασκευασμένης για να αποφέρει κέρδη στα αφεντικά και να επιβάλλει την πειθάρχηση στις επιταγές του κράτους, η μόνη δυνατή απάντηση είναι η ριζική αντιπαράθεση μαζί τους, παράλληλα με την επικοινωνία της γνώσης στα/με τα εκμεταλλευόμενα κοινωνικά κομμάτια.
Είμαστε ενάντια στον εμβολιασμό επειδή, ακόμα και στην οριακή περίπτωση της μαζικής διάδοσης της «νέας» γρίπης στον πληθυσμό, τα όπλα αντιμετώπισης της δεν μπορεί να είναι εμβόλια και φάρμακα, ούτε απλά πλύσιμο χεριών και μάσκες στο πρόσωπο. Τα πραγματικά όπλα αντιμετώπισης της είναι η αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων που, στη βάση της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας, δημιουργούν τις συνθήκες ευπάθειας σε νόσους ή, στη χειρότερη περίπτωση, κατασκευάζουν νέες νόσους, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους ίδιους πάντα σκοπούς: το κέρδος για τους λίγους, τη μιζέρια για τους πολλούς.
Συνέλευση Υψηλού Κινδύνου
Για επικοινωνία: sineleysiypsiloykindynoy@gmail.com
